این پروژه پرهزینه زیرساختی قطعا نشانگر توان و تمایل دولت پکن برای رفع مشکل آب است. در واقع بیست سال پیش اجرای چنین پروژه ای حقیقتا قابل تصور نبود. اما باید توجه داشت که انتقال

آب مناطق جنوبی چین به شمال این کشور تنها به طور موقت و سطحی مشکل بی آبی چین را حل می کند و به رفع علل ریشه ای بی آب نمی پردازد. مصرف آب چین بیش از اندازه بالاست و با رشد

اقتصادی هم مصرف آب بیشتر و بیشتر خواهد شد. بنابراین تا زمانیکه چین به گونه ای اقتصادی تر و کاراتر به اصلاح الگوی مصرف آب نپردازد، به طور اصولی مشکل رفع نخواهد شد. در سال

1388، بانک جهانی گزارشی را منتشر کرد که نشان می داد مصرف آب در بخش صنعتی چین ده برابر بیشتر از متوسط کشورهای پیشرفته است. اما باید توجه داشت که افزایش منابع آب در شمال

چین به استفاده بهینه آب در بخش های صنعتی و کشاورزی این کشور نخواهد انجامید.

اقتصاددانان معتقدند که تغییر سیاست های قیمت گذاری آب شاید بیشتر از پروژه های پرهزینه انحراف مسیر آب اثرگذار باشد و بهتر مشکل آب را رفع کند. بسیاری می گویند که قیمت آب در چین

خیلی پائین است و این امر برای کشوری که با بحران آب روبروست به هیچ وجه قابل قبول نیست. بنابراین از یک سو مصرف کنندگان آب انگیزه زیادی برای صرفه جویی ندارند و از دیگر سو سرمایه

گذاران هم توجیه اقتصادی برای تمرکز روی بهینه سازی مصرف آب نمی بینند. البته پروژه های بزرگ زیرساختی از جهت تبلیغاتی اثربخش است و نشان می دهد که دولت در تلاش است تا مشکل آب

را رفع کند. ولی واقعیت آنست که قیمت گذاری مناسب و اجرای سیاست های لازم برای صرفه جویی و حفظ منابع آب راه حل های مناسب تری برای حل معضل کمبود آب در چین است.

در حالی که ما بحث های مربوط به رفع مشکل آب کشور را پیگیری می کنیم و راه حل های بومی را مورد بررسی قرار می دهیم، خوب است که به تجربیات کشوری همچون چین هم نظر داشته

باشیم زیرا که این تجربیات درس های ارزشمندی برای ما دارد. بسیاری از مسئولان کشور گفته اند که ایران ناچار است از دیگر کشورها آب وارد کند و یا روی پروژه های پرهزینه نمک زدایی

سرمایه گذاری نماید اما باید توجه داشت که همچون پروژه انحراف آب در چین، پروژه های کلان در ایران هزینه بر است و نهایتا هم تنها راه حلی موقت برای مشکل ریشه دار آب خواهد بود. میزان

کنونی مصرف آب در ایران روندی غیر قابل قبول و غیر قابل ادامه است. ما برای جلوگیری از خطر نابودی منابع کشور و حفظ امنیت آب برای نسل های آینده باید مصرف را پائین بیاوریم (چه در

شکل صنعتی و کشاورزی و چه در شکل شهری.) این امر بدان معناست که فن آوری های مربوط به بهینه سازی مصرف آب باید گسترش یابد و سرمایه گذاری های مربوطه در بخش های کشاورزی

و صنعتی باید افزایش قابل توجهی پیدا کند. با یک نگاه جامع می توان گفت که این سرمایه گذاری ها بهتر و کاراتر از پیگیری پروژه های گسترده زیرساختی خواهد بود.

منبع: تاجران